الگوی نمایش خطای ورودی

کاربرا مدام اشتباه تایپی دارن — چه انگشتشون بلغزه و چه سریع حروف رو رد کنن، خطاها اتفاق می‌افتن. از اونجایی که این یه اتفاق روزمره هست، حل یه خطا باید واضح و بدون دردسر باشه.

یکی از اصول اکتشافی نیلسن بیان می‌کنه که یه سیستم خوب باید به کاربرا کمک کنه خطاها رو تشخیص بدن و از اونها بهبود پیدا کنن. طراحان برای اجرای این کار چی می‌تونن انجام بدن؟

• از تصاویر قوی برای نشون دادن واضح مشکل استفاده کنین.
• از زبان ساده و سرراست برای توضیح دلیل مشکل و راهنمایی مراحل بعدی استفاده کنین.

پیام‌های خطای خوب نباید فقط کاربرا رو از یه مشکل مطلع کنن. اونها باید به وضوح نشون بدن که چطور مشکل رو حل کنن و به طور مؤثر به جلو حرکت کنن.

از همون اول از خطاها جلوگیری کنین

تو دنیای ایده‌آل، کاربرا هرگز اشتباه نمی‌کنن و هر بار کارها رو با موفقیت تموم می‌کنن. متأسفانه، تو دنیای واقعی، سیستم‌ها می‌تونن گیج‌کننده باشن، ممکنه حواس کاربرا پرت بشه یا تمرکزشون رو از دست بدن و خطاها اتفاق بیفتن.

استراتژی‌های پیشگیری از خطا برای ورودی‌ها شامل موارد زیره:

• استفاده از محدودیت‌ها: محدودیت‌ها با تعیین مرزها، از تایپ ورودی اشتباه توسط کاربرا جلوگیری می‌کنن. مثلاً، ورودی‌هایی که شماره تلفن یا شماره کارت بانکی کاربرا رو می‌خوان، فقط باید کیبورد عددی رو نشون بدن.
• استفاده از فرمت‌های بخشنده: به جای مجبور کردن کاربرا به تایپ تو فرمتی که برای سیستم شما مطلوبه، به اونها اجازه بدین به روشی که براشون راحته تایپ کنن. سپس، هنگام تایپ کاربرا، ورودی اونها رو فرمت کنین و فاصله‌ها، پرانتزها یا خط تیره لازم رو اضافه کنین و اگه ورودی شماره تلفن باشه، حروف رو حذف کنین.
• کاهش بار شناختی: کاربرا رو مجبور نکنین چیزهای زیادی رو تو ذهنشون نگه دارن. مثلاً، تشخیص کد تأیید پیامک از پیام‌های اونها و نمایش اون بالای کیبورد، یه روش خوبه. به این ترتیب، کاربرا نیازی به جابجایی بین صفحات و فشار آوردن به حافظه‌شون ندارن.
• ارائه‌ی دستورالعمل‌های واضح: کاربرا دوست ندارن بخونن و ترجیح می‌دن اطلاعات رو سریع مرور کنن. پس مطمئن شین که برچسب‌ها، راهنماها و دستورالعمل‌های فرم مختصر و سرراست باشن.

ورودی رو تو حالت پیش‌فرض نگه دارین

ورودی‌های خطا باید به راحتی قابل تشخیص باشن — این از اصل اکتشافی “نمایش وضعیت سیستم” نیلسن پشتیبانی می‌کنه. با این حال، کاربرا باید اونها رو فقط بعد از وارد کردن هر گونه داده‌ای متوجه بشن. در حالت ایده‌آل، اعتبارسنجی ورودی باید درون خطی اتفاق بیفته. یعنی ورودی باید فقط بعد از اینکه کاربرا اطلاعات رو وارد کردن و می‌تونن تمرکز خودشون رو از ورودی بردارن، از نظر خطا بررسی بشه.

نکته‌ی حرفه‌ای: از اعتبارسنجی درون خطی برای نشون دادن ورودی‌های موفق استفاده کنین. این هر گونه حدس دومی که کاربرا ممکنه هنگام پر کردن یه فرم پیچیده با ورودی‌های متعدد مجبور به انجامش باشن رو از بین می‌بره.

به کاربرا اجازه بدین اطلاعات رو وارد کنن

در حالی که کاربرا دارن یه فرم رو پر می‌کنن، ممکنه بخوان بعضی از اطلاعات رو ویرایش کنن و به فیلدهای قبلی برگردن. به اونها اجازه بدین بدون وقفه تایپ کنن و تا زمانی که کاربرا تغییرات رو تموم نکردن و تمرکز خودشون رو از ورودی تغییر ندادن، خطاها رو بررسی نکنین. در غیر این صورت، ممکنه حواس کاربرا رو پرت کنین و اونها رو دچار تردید کنین که آیا قبلاً اشتباهی مرتکب شدن یا نه.

اعتبارسنجی درون خطی برای ورودی‌های پیچیده مثل رمزهای عبور جدید منطقیه، چون به جلوگیری از حدس زدن یا بررسی مجدد اینکه آیا اطلاعاتی که وارد کردن با الزامات مطابقت داره یا نه، کمک می‌کنه.

برای جلوگیری از خطاها، ماسک‌های ورودی ارائه بدین

مکان‌نماها قرار هست مشخص کنن که کاربرا باید چه اطلاعاتی رو وارد کنن و سرعت تکمیل فرم رو افزایش بدن. متأسفانه، خیلی از مردم مکان‌نماها رو با داده‌های واقعی که به طور پیش‌فرض پر شدن اشتباه می‌گیرن.

به علاوه، اگه مکان‌نماها جایگزین برچسب‌ها بشن، بعد از اینکه کاربرا مکان‌نما رو تو ورودی قرار بدن، ناپدید می‌شن. اگه تو این زمان حواسشون پرت بشه، باید تمرکز خودشون رو از ورودی بردارن تا دوباره متن مکان‌نما رو نشون بدن. اگه مکان‌نماها اینقدر مشکل‌ساز هستن، چطور می‌تونیم از اونها برای کمک به کاربرا برای جلوگیری از خطاها استفاده کنیم؟

ماسک‌های ورودی یه راه‌حل عالی هستن وقتی فرمت مهمه (برای چیزهایی مثل شماره تلفن یا تاریخ). علاوه بر نشون دادن فرمت ورودی مورد نظر، اونها همچنین به طور خودکار اون رو هنگام تایپ کاربرا روی ورودی اونها اعمال می‌کنن. این ابزار بار شناختی و سردرگمی رو کاهش می‌ده، بنابراین کاربرا نیازی به نگرانی و بررسی مجدد اینکه آیا همه چیز رو درست تایپ کردن یا نه، ندارن.

بعد از از دست دادن فوکوس، به خطا علامت بدین

وقتی کاربرا با انتخاب یه عنصر دیگه یا برداشتن مکان‌نما از فیلد ورودی دور می‌شن، سیستم می‌تونه اعتبارسنجی ورودی رو شروع کنه. در صورت بروز خطا، پیامی رو کنار ورودی نشون بدین و توضیح بدین که کاربرا چطور می‌تونن اون رو تصحیح کنن. مطمئن شین که پیام واضح و مؤدبانه باشه و دستورالعمل‌های سرراست با استفاده از زبان ساده ارائه بده.

نکته‌ی حرفه‌ای: از دیدگاه دسترسی، مهمه که پیام خطا رو با یه آیکون نشون دهنده‌ی خطا همراه کنین.

پیام‌های خطای معنادار

حتی اگه همه‌ی اقدامات رو برای جلوگیری از خطاهای ورودی انجام بدین، کاربرا به هر حال اونها رو مرتکب می‌شن. ارائه‌ی پیام‌های خطای معنادار به کاربرا اطمینان می‌ده که اشتباهات اتفاق می‌افتن و این پایان دنیا نیست.

• از زبان ساده استفاده کنین: از اصطلاحات فنی و صداهای مجهول که ممکنه کاربرا رو گیج کنه، خلاص شین.
• پیام رو کوتاه نگه دارین: کاربرا دوست ندارن بخونن و تو مواجهه با یه محیط استرس‌زا، احتمال کمتری وجود داره که چیزی بیشتر از ۱-۲ جمله بخونن. یه مطالعه توسط مؤسسه‌ی مطبوعات آمریکا نشون می‌ده که کاربرا فقط در صورتی که جمله بیش از ۸ کلمه نداشته باشه، احتمال بیشتری داره که کل اطلاعات رو بفهمن.
• دقیق باشین: از عبارات مبهم مثل “یه خطا رخ داد” خودداری کنین، چون به کاربرا کمک نمی‌کنه علت اصلی رو شناسایی کنن. به اونها بگین که کدوم ورودی حاوی خطاست و انتظار می‌ره برای حل اون چی وارد کنن.
• مؤدب باشین: از سرزنش کاربرا یا ایجاد حس حماقت تو اونها خودداری کنین. روی رفع مشکل و ایجاد اعتماد و وفاداری تمرکز کنین.

وضعیت خطا رو تا زمان رفع اون قابل مشاهده نگه دارین

قابل مشاهده نگه داشتن وضعیت خطا در حالی که کاربر داره اصلاحات رو انجام می‌ده مهمه چون:

• زمینه در مورد چیزی که باید رفع بشه رو حفظ می‌کنه
• کاربرا مجبور نیستن به خاطر بیارن که خطا چی بوده
• همینطور که برای رسیدن به یه راه‌حل تلاش می‌کنن، بازخورد فوری ارائه می‌ده
• از سردرگمی در مورد اینکه آیا خطا واقعاً حل شده یا نه، جلوگیری می‌کنه

فیلد فقط زمانی باید به حالت پیش‌فرض یا موفقیت خودش برگرده که ورودی واقعاً معتبر بشه، نه فقط وقتی کاربر دوباره شروع به تایپ می‌کنه. مثلاً، اگه یه رمز عبور خیلی کوتاه باشه، وضعیت و پیام خطا باید تا زمانی که رمز عبور به حداقل طول مورد نیاز برسه، باقی بمونه.

تنها تغییر بصری در طول ورودی کاربر باید بازخورد اعتبارسنجی بی‌درنگ باشه، مثل علامت‌های تیکی که با برآورده شدن الزامات در کنار اونها ظاهر می‌شن.